Bugün 'Dünya Yaşlılar Günü' kutlu olsun, demek isterdim, ama 21 yüzyıl yaşlıları istemiyor. Önce huzurevlerine kapattık. Şimdi ölüme göndermek için uğraşıyoruz. Eskiden yaş alınırdı ihtiyarlanmazdı. 80 yaşındaki yaşlılarımız dinçti, sağlıklıydı.Şimdi gencimiz, orta yaşımız hepimiz yorgun bitkiniz. Yediğimiz besinlerle zehirleniyor, yaşama stresiyle ölüyoruz. Ve bu hengamenin arasında yaşlılarımızı unutuyoruz. Annemle uzun bir birlikteliğimiz oldu, artık tek başına hiçbir şeyi yapamadığından bana eziyet olduğunu düşünüp eziliyordu. O üzüldükçe ben üzülüyordum. Her şeyi yüksünmeden yaptığımı bildiği halde. En çok da çocuk gibi ilgi bekliyordu artık eve sultanım diye girer, ilk onun gönlünü alırdım. Aslında tek isteği ilgiydi.Unutulmuş olmak yük olmak, istenmiyor olmak ne kadar korkunç bu yaşta bize bile. Diyeceğim o ki bir gün toprağını öpeceksiniz kıymetini bilin. Hele bu pandemi sürecinde tam rahata erdik dedikleri dönemde emekli maaşıyla geçinmek zorunda kalan, hastalıklarla uğraşan insanlar bir kenara itildi. Onlar olmadan geleceğimiz nasıl olacak ki...
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.
Çok doğru ve güzel bir yorum