Evet, Değerli okurlar… Bu haftaki yazımda “Duyguların yok olduğu bir şehrin kaybolan çocukları olan ‘Şiir’den dem vurmak istedim.
Neydi şiir acaba? Şair kimdi? Bir yetenek miydi yoksa yeltenmek miydi duygulara fütursuzca? Yahut rüyada içilen üç badeden biri olan söz badesinin melânkolik bir ahvali mi?
Şiir cevher niteliğindeki duygu yüklü sözleri tıpkı bir inci tanesi misâli mısralara dizmektir, diyebiliriz. Kelime ve sözleri mısralara yerleştirirken bu noktada ses armonisi yani şiirdeki musiki ön plâna çıkacaktır. İşte, şiiri düz yazıdan ayıran önemli bir özellik de budur.
Şiir, yanan yüreklerde köz olan duyguları örse vurmaktır. Bir haddehâne gibi şekil verendir, âteşe şair. İstendiğinde de yazılacak bir tür de değildir, şiir. Önce bir kalp ağrısı ile başlar. Yürek bir od olur, beden kavrulur. Nihayetinde bu durum kutlu bir doğumun habercisidir.
Şiirin değeri kemiyette değil, keyfiyette saklıdır. Hepimiz biliriz, Fransız şiirinin babası diyebileceğimiz şair Malherbe ile Fransa-Verdun Belediye Reisi arasında geçen vakıayı. Şöyle ki, Verdün Belediye Reisinin genç yaşta ölen Rose isimli kızı için Reisin emri üzerine bir mersiye yazmasını ister, Malherbe`den. Malherbe`nin bu şiiri yazması uzun sürer ve sonunda belediye reisi matemini geçen zaman unutturur ve reis epey yaşlı olan olan reis dünyadan ayrılır. Artık belediye reisinin ölümüyle yazılması istenilen mersiyenin kimin için yazılacağı tartışması gündeme oturur. Bu tartışmalara Malherbe şöyle cevap verir: “ Kabahat bir şiirin yazılacağı zaman kadar yaşamayan belediye reisinindir.” der. Demek şu oluyor ki şiir yazmaya bazen bir ömür de yetmiyor.
Özdemir Asaf, “Herkesin bir anlatabileceği öyküsü vardır; ama herkesin bir şiiri yoktur.” Der. Murat Balcı ise , “Herkesin ve herkes için şiir yazılabilecek şanslı hayatları yoktur’ der. Bu açıdan baktığımızda şiir yazmak, şairlik; ilâhî gücün sunduğu bir övgü, şiir de en güzel hediyesidir diye düşünürüm hep.
Son olarak duyguların bir hiç olduğu hatta satılığa çıktığı bir ülkede belki de dünyada duygularıyla şair kalmak zor iştir, Üftadem.
