Siyasi süreç artık bildiğimiz klasik çizgide ilerlemiyor. Dün “A Partisi’nin belediye başkanı” diye tanıdığımız, yıllarca aynı rozetle anılan isimler, bugün parti değiştirirken ciddi eleştirilerin hedefi olabiliyor. Ancak unuttuğumuz bir gerçek var: Yeni düzende siyaset artık eskisi gibi ideolojik cetvellerle değil, sahadaki performansla şekilleniyor.
Nasıl ki futbol dünyasında bir oyuncu, ait olduğu kulübün renklerine değil yeteneğine göre transfer piyasasında değer buluyorsa, siyaset de benzer bir dönüşüm geçiriyor. Artık “kitleleri peşinden sürükleyen isim” hangi partiye geçtiğiyle değil, halkın gözündeki karşılığıyla konuşuluyor. Sahada başarılı olanı partiler kendi bünyesine katmak için adeta bir transfer yarışı veriyor. Bu durum da siyasetin dinamiklerini tamamen değiştiriyor.
Örnek gösterecek olursak bugün Fenerbahçe’de oynayan çok iyi bir futbolcu başka bir takıma geçtiğinde taraftar öfkelenebiliyor. “Bizi bıraktı” duygusu ağır basıyor. Ancak aynı taraftar, kendi takımına gelen yıldız oyuncuyla gurur duymaktan da geri durmuyor. Çünkü işin sonunda mesele, formanın rengi kadar sahadaki başarıyla ilgili. Taraftar, gitmesine kızdığı kadar geleni bağrına basıyor.
Siyasette de tablo tam olarak böyle. Birini kaybettiğinizde yaşanan tepki doğal ama önemli olan şu: Gidenin yerine kimi koydunuz? Ne kadar hazırdınız? Çünkü yeni siyasi düzenin kuralı net: Kaybediyorsan hazırlıksızsındır, kazanıyorsan doğru ismi bulmuşsundur.
Önümüzdeki yıllarda bunun çok daha belirgin örneklerini göreceğiz. Parti rozetlerinin giderek zayıfladığı, kişisel performansın, yereldeki gücün, halkla temasın ve “saha başarısının” her şeyden daha önemli olduğu bir döneme giriyoruz.
Siyasetin yeni transfer dönemine hoş geldik. Burada forma değil, performans konuşuyor.
