Acıların arkasına sığınılmış bir yaşam… O acıdan çıkıp sahip oldukları şeylerin farkına varamayan insanlar…
Hızla geçen zaman ve bitip tükenen koca bir ömür…
Kötü şeyler yaşıyoruz, kötü hissediyoruz, hayat hiç güzel gitmiyor sanki? Bu kadar olumsuzluğun içinde yaşadığın ne olursa olsun, önemli olan olup biteni, nasıl kurguladığındır, nasıl fanatikleştirdiğindir, nasıl hikâyeleştirdiğindir, nasıl algıladığındır. Ve yaşadığın her olumsuzlukta her zaman önünde iki seçenek vardır; ya ‘kötü anı’ olarak geride bırakacaksın ya da ‘travma’ olarak yaşam döngüne devam edeceksin.
Psikolojik travmalar bellek üzerinde uzun ve kısa süreli etkilerde bulunur. Bazı unutulmuşlar aslında tamamen silinmiş değillerdir, İnsan zihni yaşananları bir şekilde bellekte tutar, zamansız ve sansürlü şekillerde ortaya çıkarır.
Olayları travmaya dönüştürmeden kötü abı olarak geride bırakıp yaşamaya devam etmek, daha iyi yaşamaya devam edebilmek tamamen senin elinde.
Olayları sürekli analiz ediyorsun.
Olayları analiz etmek güzel fakat ettiğin analizlerde kaybolman travma oluşturmaya sebep olabilir. Tespit etmek yararlıdır fakat unutma ki tespiti düşünceler yapar.
Duyguların akışı olmadan düşüncelerin işlevi yoktur.
Olaylar önce düşünce olarak zihinde belirir ve sen o düşünceyi nasıl şekillendirirsen o şekilde hissedersin.
Hislerin davranışlarına yansır ve bitkin bir hayat sürersin, ruhun yaşlanır, hayat biter, ömür geçer…
Evet, hayat öyle hızlı geçiyor ki farkında değil misin?
Olayları analiz ederken oluşturduğun düşüncelere iyi bak. Nesin sen? Kimsin? Oluşturduğun düşünceler senin kim olduğunun etrafını sarıyor ve kendin gibi olamıyorsun artık. Hiçbir şeyden zevk alamıyorsun. Her şey üstüne gelmeye başladı ve büyük ihtimalle birçok kişiyle aran bozuldu çünkü hepsi sana haksızlık yapıyor ve birçoğu bencil, egoist tavırlarla seni küçümsemeye çalışan insanlar değil mi?
Gerçekten böyle düşünüyor musun?
Seni küçümseyen onlar mı yoksa sen misin?
İnsan, kendi değerini kendi oluşturur. Kendini toparlayıp bir an önce kendini sevmeye başlamazsan etrafındaki insanlar tarafından sevilmemen kaçınılmaz olacaktır.
Unutma…
Kendini sevmeyen bir insan kimseyi sevemez. Önce sen kendini sevmeye başla, bak sonra insanlar nasıl seviyor seni. Çünkü sen de onları sevmeye başlayacaksın.
Sana küçük bir ipucu daha vereyim. Yapılan araştırmalara göre insanlar, güler yüzlü, neşeli insanları daha çok seviyorlar. Etrafına neşe saçan insan, onay gören, tercih edilen oluyor.
Akıntıya bırak kendini!
Bırak ve bir nehrin okyanusa akışı gibi süzülüp git sen de. Berraklığını bulursun hem kaybolmuş yaşamında… Kendini ararken yorulduğun kadar yorulmazsın en azından bu eşsiz akışta.
Gözlerini kapatıp düşlerinle masal yaratmaktan korkma!
Korkulacak bir şey varsa o da, düşlerini çaresizliğe odaklamandır.
İçinde harika bir güç var. Bu gücün adı ‘ kendine olan inanç’. Gerçekten de kazanmak bir davranış biçimidir. Kazanmadan önce de kendini ‘kazanmış’ olarak görmen gerekir.
Bugün yarım kalanlara rağmen yarın tam olacaklar için savaşmaya devam etmelisin.