1874 yılında Girit adasında Rumlar’ın işkencelerinden kaçarak yerleşen insanların kurduğu İhsaniye Mahallesi, bugün bile hala Girit izlerini taşıyor. Köyün yaşlıları Rumcayı Türkçe’den iyi konuşuyor. Seracılık ve hayvancılık ile geçinen İhsaniye, Türkiye’de dikenli enginar’ın anavatanı konumunda. Girit kültürünün egemen olduğu İhsaniye Mahallesi’nde halkın tüketim tercihi genelde bitki ağırlıklı.

Muhtarım, mahallenin çok ilginç bir geçmişi var. İhsaniye Mahallesi’nin tarihçesinden bahseder misin?

1874-76 arasında Girit adasından Mübadele ile değil, gemilerle gelerek, yerleşen insanların oluşturduğu bir mahalleyiz. Rumların işkencelerinden kurtulmak ve hayatta kalmak isteyen atalarımız, gemi nereye gidiyorsa; İzmir’e, Alanya’ya, İstanbul’a, hatta yabancı ülkelere, Çin’e, Amerika’ya kadar gidenler olmuş. Bizim atalarımız da buraya gelmişler. Toplam 66 hane olarak gelmişler ve hepsi İhsaniye’ye yerleşmiş.

Girit’ten İhsaniye’ye gelen atalarınız, beraberinde neleri getirmişler?

Devlet bu ailelere yer ve ev vermiş. Ev olarak 4 tarafını duvar olarak yapıp üzerini kapatmadan teslim etmiş. Her evin avlusu (bahçesi) varmış ve evler birer dönümlük alana yapılmış. Oradan getirmiş oldukları eski doğal dikenli enginarları, zeytin, incir gibi çeşitli mevyeleri dikmişler ve hala bunlar korunuyor. Dikensiz enginarlar bakılmazsa 1 yılda kurur ve yok olur. Ancak dikenli enginarın merkezi İhsaniye’dir ve bakım yapmaksızın her yıl meyve verir. Eski İhsaniyeliler kendi aralarında Rumca konuşurlar. Bazıları Türkçe’yi tam olarak konuşamıyor, ana dil olarak Rumca konuşuluyor.

Siz, kaçıncı kuşak oluyorsunuz?

Biz Girit’ten gelen 6.kuşağız. Dedemin dedesi gelmiş.  Dedemin dedesi Rumlar tarafından yakalanmış. Asılacakken gece arkadaşları tarafından hapishaneden kaçırılıyor ve bir geminin kömürlüğünde saklanarak Side’ye kadar gelmiş. 7-8 yıl Side’de kaldıktan sonra İhsaniye’de Giritliler olduğunu duymuş ve buraya gelmiş. Daha sonra Elmalı’nın Ovacık Mahallesi’nden seracılık yapmak için gelen insanlar, İhsaniye’nin Ova diye tabir edilen yerine yerleşmiş. Böylece mahallemiz oluşmuş.

Küçük bir mahalle olan İhsaniye’de devlet kurumu olarak neler var?

Mahallede bir tane camimiz var. Bir okul var ve 10 öğrencisi bulunuyor. Önümüzdeki sezon kapanacak, mevcut öğrenciler Aksu’daki okullara gidecek.

Mahallenin gelir kaynakları neler?

Köyümüzün gelir kaynağı seracılık. Az da olsa hayvancılık var. Mahallemizde 2 binin üzerinde küçükbaş, 200 civarında büyükbaş hayvan var.

İhsaniye ismi neredeng eliyor, araşırma şansınız oldu mu?

Türkiye genelindeki göçmen köylerinin isimleri ‘iye’ ile biter. Bizim dedelerimiz üç aile olarak gelmiş, İhsan, Kadri ve Ahmet olarak. Yerleştikleri köylerin isimleri de İhsaniye, Kadriye, Ahmediye olarak isimlendirilmiş.

Mahallenin sorunu var mı?

Mahallemizde genel olarak her mahallede olduğu gibi yol sorunumuz var. Ova olarak bilinen mevkideki iki yolu Halil Şahin Başkan yaptırdı. Köyün içindeki küçük yolları da yaptırdı. Biz muhtarları toplayıp, ne kadar yol ve asfalt ihtiyacımızın olduğunu sordu. Biz de muhtarlar olarak raporlarımızı verdik. Kalan bölgeleri de önümüzdeki günlerde yaptıracak.

Elektrik su sorunu var mı?

Elektrikte sorunumuz yok. Her yerde olduğu gibi yağmur ve fırtınalı havalarda zaman zaman elektrik gidebiliyor, ancak ciddi anlamda bir sorunumuz yok. Su sorununa gelince… Bizim dedelerimiz, Giritliler olarak yıllar önce dağdan su getirmiş. Köyün ortasında çeşme var. Evlerde şebeke suyu olmasına ragmen, vatandaşlar köyün ortasındaki çeşmeden akan dağdan gelen doğal suyu içiyor. Çeşme ile ilgili bazı dedikodular üredi. Çeşitli hastalıklara iyi geldiği ve şifalı olduğu yönünde söylentiler yayıldı. Antalya merkezden çok sayıda insan damacanalarını getirip buradan su alıyor. Sürekli aktığı için sorun olmuyor ancak zaman zaman su sırası oluyor ve mahalleli vatandaşlarımız mağdur oluyor. Bazen nöbet tutuyorum ve gelen misafirlerin en fazla 4 damacana almasına izin veriyoruz. Çünkü 50 tane damacana ile gelenler oluyor.

Giritliler’in bitki ile beslendiklerini biliyoruz. İhsaniye’deki Giritliler’de durum aynı mı?

Bizim yerli Giritliler fazla yiyecek içecek aramaz. Genelde ot ile beslenir. O nedenle vatandaşlarımız aç kalmaz, bulduğu her şeyi değerlendirir. Havamız temiz, suyumuz şifalı, gıdalarımız doğal ve kendi ürünlerimiz olduğu için vatandaşlarımız uzun yıllar sağlıklı yaşayabiliyor. 90’lı yaşlarda çok sayıda amcamız, ninemiz var.

Aksu'daki hemen her mahallede imar sorunu var. Buradaki sorun nedir?

Halil Şahin Başkan göreve geldiğinde muhtarlarla toplantı yaptı. Her mahallede olan sorun bizde de var. İhsaniye Mahallesi olarak bizim şansımız, 34 mahalle tek yerleşim yeri olarak giriyor, biz ise iki yer olarak giriyoruz. Hem evlerimizin olduğu bölge, hem de Ova bölgesi. Bizim mahalle çevre yolu ile EXPO arasında kalıyor. İmar ile ilgili konuyu bekliyoruz.

Antalya Bütünşehir oldu. Bütünşehir Yasası’na göre,tavuk kümesi yapmak için bile izin almak gerekiyor. Bununla ilgili vatandaşlar sıkıntı yaşadı mı?

Benim mahallem, diğer mahalleler gibi değil. Biz 3 yıl önce mahalle olduk. Şu anda hala köy statüsündeyiz. 5 yıl dolduktan sonra mahalle olacağız. O nedenle köy statüsünde olduğumuz için bir sıkıntı yaşamadık. Aksu’da bizim ile birlikte Kundu, Karaçalı, Gökdere, Alaylı ve Kemerağzı hala köy statüsünde. Şu anda köy statüsünde olduğumuz için suyu bile çok indirimli kullanıyoruz.

 

Mahallelinin yaş aralığı nasıl?

Gençlerin çoğu Antalya merkezde. 10 öğrencimiz var. Bunların bir kısmı Aksu veya Antalya’ya çocuğunu gönderecek imkanı olmayanlar, bir kısmına da biz engel olduk. Okul 3 yıl önce kapanacaktı, zorla açık tuttuk. Geçtiğimiz ay Kaymakam bey geldi, bu kadar az öğrenci olduğu için kapanması gerektiğini söyledi. Okulumuz 1958 yılında açılmış, köklü bir okul. Kapanmasını istemiyoruz. Yıllar önce çevre mahallelerde okul olmadığı için herkes burada okuyordu. Aksu İlçe Milli Eğitim Müdürü Süleyman Gökçen ve Yardımcısı Hasan Kürlü bu okuldan mezun. Yaşlı çok değil. 40-60 yaş arası çoğunlukta. Mahallemizin en yaşlısı 90 yaşındaki Zehra ninemiz.