Artık kaderimizi erkeklerin kanlı ellerine bırakmak istemiyoruz. Artık yeter, kadınlar seçme seçilme hakkını alalı neredeyse yüzyıl oluyor ama hala yaşama hakkını alamadı. Sokaklar kadın cesediyle doldu taştı, tecavüzler tavizler korkunç sayılara ulaştı. Ancak savaş halinde görülen tecavüz sayısını çoktan aştık. Adli mercilere yansıyan çocuk tecavüz sayısı son üç yılda 70000'i aştı bu sayı hiçbir savaşta görülmemiş bir rakam üstelik sadece resmi kayıtlara yansıyan sayı.
Kadın her yerde tacize uğruyor. Sokakta, yolda, okulda, yurtta, gözaltında...
Çocuklar ve kadınlar savunmasız. Korkularından ses çıkarmıyorlar. Bırakın haklarını savunmayı öldürülmediği için şükrediyor.
Bu süreç böyle devam ederse kadınlar yaşama hakkını kaybedecek, önlem alınmazsa hepimiz bir gün kurban olacağız. Bu işi çözecek olan yine biz kadınlar olmalıyız. Çocuklarımız geleceğimiz için. Kadın dernekleri, sivil kuruluşlar ve bütün kadınlar bu mücadeleye devam etmek zorunda. Bu sorunu aşamazsak yakında kız çocuklarımızın cesedini toplayacağız sokaklardan.
Çocukları özellikle de erkek çocukları doğru eğitip yetiştirmeli. Bu nedenle aileler, örgün ve yaygın eğitim kurumları olmak üzere bütün Kurumlar çok büyük görev ve sorumluluk düşüyor diye düşünmekteyim.