Yaşadığım onca şeye rağmen son dönemlerde yaşadıklarım ya da şahit olduklarım beni korkutmaya hatta dehşete düşürmeye başladı. Herkes kendince bir yol tutturmuş, tamam saygı duyarım herkese ama yolun ne sonu var ne başı... Nerden yakalarsa ordan katılıyor. Ne yolun sonundan haberdar ne başından olsun gittiği yere kadar gidiyor, yalnız kalmamak adına, çıkarları adına....
Bugün konuştuğum birkaç kişi çıkarların insanlarda ne namus ne insanlık bıraktığı... Bu noktaya ne zaman, nasıl geldik... İşi almak için her şeyi yaparım, ne demek. Satmam gerekirse herkesi satarım hatta kendimi bile, noktası nasıl bir nokta... Bu kadar şuursuz bir insan yığını haline nasıl geldik. Bu insan tiplerinin sayısı hiç de az değil üstelik... Ve gerekirse anasını, bacısını hatta vatanı bile satar ellerinden gelirse...
Bu tür insanları ne zaman, nasıl yetiştirdik ve ne zaman aklımızı, şuurumuzu, namusumuzu kaybettik. Korkuyorum insanlar içinde yaşamaktan... Tarzan olsam ormanda yaşayacağım, o kadar tırstım. Hayvanlar hiç değilse doymak için yaşıyor, insanlar doymak da bilmiyor.
